Συνέντευξη της κας Λένας Κολιοπούλου στο “Εθνος της Κυριακής” (ένθετο “Ημερησία”) – Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2019

«Η Ελλάδα μπορεί να προσελκύσει και πάλι ξένους επενδυτές»

Συνέντευξη στο δημοσιογράφο Μάκη Αποστόλου

ΛΕΝΑ ΚΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

– Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου «Ελληνική Παραγωγή – Συμβούλιο Βιομηχανιών για την Ανάπτυξη»
– Πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδος
– Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΕΒ

Η πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδος υπογραμμίζει ότι η χώρα έχει τις προϋποθέσεις να μετατραπεί σε μια οικονομία που θα στηρίζεται στη δημιουργία, ενώ περιγράφει τα «αγκάθια» της εγχώριας βιομηχανίας και πώς αυτά μπορούν να ξεριζωθούν.

«Εφόσον αντιμετωπιστούν οι χρόνιες παθογένειες που ταλαιπωρούν την ελληνική βιομηχανία, μπορούν να προσελκυστούν και πάλι ξένοι επενδυτές στη χώρα μας» υποστηρίζει σε συνέντευξή της στην «Ημερησία» η Λένα Κολιοπούλου, πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδος (ΣΒΘΚΕ) και μέλος του ΔΣ του ΣΕΒ.

Παράλληλα, ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ελληνικής Παραγωγής, καταθέτει τις προτάσεις του Συμβουλίου Βιομηχανιών προκειμένου να ενισχυθεί ο ρόλος της μεταποίησης στην ανάπτυξη της οικονομίας τα επόμενα χρόνια.

Η μεταποίηση αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες της αναπτυξιακής στρατηγικής της σημερινής κυβέρνησης. Τι έχει διαπιστώσει ο βιομηχανικός κόσμος στην πράξη;
Πράγματι, έχετε δίκιο. Από το 2014 η ΕΕ έχει αναγάγει σε προτεραιότητα την ενδυνάμωση της ευρωπαϊκής βιομηχανίας για να παραμείνει η Ευρώπη στην τεχνολογική αιχμή και να προστατέψει την οικονομική και κοινωνική συνοχή της, με στόχο να αυξηθεί η συνεισφορά της βιομηχανίας στο 20% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Η Ελληνική Παραγωγή, ο ΣΕΒ, οι Περιφερειακοί Βιομηχανικοί Σύνδεσμοι και 21 κλαδικοί βιομηχανικοί σύνδεσμοι έχουν προτάξει την ανάγκη αύξησης της συμμετοχής της βιομηχανίας στο 12% του ΑΕΠ έως το 2020 και στο 15% μεσοπρόθεσμα. Η κυβέρνηση, μέχρι και διά στόματος του ίδιου του πρωθυπουργού, έχει υιοθετήσει αυτόν τον στόχο. Η δημιουργία ειδικού υφυπουργείου Βιομηχανίας είναι δείγμα καλών προθέσεων και βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ομως, ούτε οι εξαγγελίες ούτε τα χαρτοφυλάκια από μόνα τους μπορούν να φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Ποια είναι τα βασικά εμπόδια που επηρεάζουν αρνητικά την ανταγωνιστικότητα;
Τα εμπόδια είναι πολλά και πολύπλοκα. Η πολυνομία, η γραφειοκρατία, η αργή απονομή δικαιοσύνης, το πολυδαίδαλο, εξαντλητικό και συνεχώς μεταβαλλόμενο φορολογικό νομοθετικό πλαίσιο δημιουργούν δυσμενές περιβάλλον για τις επιχειρήσεις. Σε πρόσφατη μελέτη του ΙΟΒΕ, που πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη της «Ελληνικής Παραγωγής – Συμβούλιο Βιομηχανιών για την Ανάπτυξη», εντοπίζονται πέντε ζητήματα που επηρεάζουν αρνητικά την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής μεταποίησης και την εμποδίζουν να προσελκύσει επενδύσεις:

• Το κόστος ενέργειας, όπου π.χ. η τιμή του φορτίου βάσης στην Ελλάδα ήταν το 2018 σχεδόν 30% υψηλότερη από τον μέσο όρο της ΕΕ. Επιπλέον, στην Ελλάδα, εκτός από το υποχρεωτικό pool, υπάρχει πλήθος φόρων και χρεώσεων που επηρεάζουν και τις μικρομεσαίες μεταποιητικές επιχειρήσεις. Ουσιαστική λύση του προβλήματος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τομές, κατάλληλα κίνητρα και επενδύσεις στην αγορά της ενέργειας.
• Στη φορολογία και στις αποσβέσεις κατέχουμε από τις χειρότερες θέσεις όσον αφορά την επίδραση της φορολογίας στις επενδύσεις, όχι μόνο λόγω υψηλού συντελεστή φορολογίας κερδών αλλά και λόγω έλλειψης προβλεψιμότητας Επίσης, έχουμε από τα δυσμενέστερα καθεστώτα φορολογικών αποσβέσεων των βιομηχανικών επενδύσεων.
• Το μη μισθολογικό κόστος ταλανίζει τη βιομηχανία, καθώς οι εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων είναι σημαντικά υψηλότερες στην Ελλάδα.
• Πολύ σημαντικό εμπόδιο είναι η έλλειψη επαρκούς και ανταγωνιστικής χρηματοδότησης. Η τραπεζική χρηματοδότηση μειώθηκε δραματικά τα χρόνια της κρίσης. Τα επιτόκια είναι υπερδιπλάσια του μέσου όρου της Ευρωζώνης, αλλά και σε σχέση με τις άλλες χώρες που ήταν σε πρόγραμμα. Το μερίδιο της βιομηχανίας στο ΠΔΕ μειώθηκε δραστικά (από 33% σε 9%), όπως και η συμμετοχή της σε συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα.
• Τέλος, διαχρονικό εμπόδιο είναι οι αδειοδοτήσεις. Τα προβλήματα αρχίζουν και τελειώνουν στην έλλειψη ολοκληρωμένου χωροταξικού σχεδιασμού, όπως και στο πλαίσιο περιβαλλοντικής αδειοδότησης.

Ποιες είναι οι προτάσεις σας προκειμένου να ενισχυθούν ο ρόλος του μεταποιητικού τομέα στην ελληνική οικονομία τα επόμενα χρόνια;
Για κάθε εμπόδιο υπάρχουν συγκεκριμένες λύσεις.

• Στην ενέργεια, πρέπει να μεταβούμε άμεσα στο target model, να λειτουργήσει Χρηματιστήριο Ενέργειας, να ενισχυθούν οι διεθνείς διασυνδέσεις και να περιοριστούν οι ειδικοί φόροι και οι χρεώσεις δικτύου για βιομηχανική χρήση.
• Στη φορολογία και στις αποσβέσεις, προτείνουμε επαναφορά ταχύτερων αποσβέσεων και επιτάχυνση μείωσης φορολογικού συντελεστή, εξασφαλίζοντας έτσι επενδυτικά κίνητρα για να υποστηριχθεί ο τεχνολογικός εκσυγχρονισμός και οι επενδύσεις.
• Απαιτείται δραστική μείωση του μη μισθολογικού κόστους και της υπερφορολόγησης της εργασίας. Επιπλέον, σοβαρή αντιμετώπιση της οργάνωσης του χρόνου εργασίας στους χώρους παραγωγής, όπως επίσης και πρόβλεψη της ιδιαιτερότητας των εργοστασίων συνεχούς λειτουργίας.
• Στη χρηματοδότηση, προτείνουμε την ενίσχυση συμμετοχής στα ευρωπαϊκά προγράμματα και στο ΠΔΕ, μεγαλύτερη συμμετοχή στον αναπτυξιακό νόμο με λιγότερη γραφειοκρατία και, τέλος, την αξιοποίηση εναλλακτικών εργαλείων χρηματοδότησης.
• Για τις αδειοδοτήσεις χρειάζεται γενικό πολεοδομικό σχέδιο, που θα λαμβάνει υπόψη την αναγκαιότητα ύπαρξης μεταποιητικών επιχειρήσεων, επιτάχυνση λύσης για τις άτυπες βιομηχανικές συγκεντρώσεις, αναθεώρηση κατηγοριών όχλησης, επικαιροποίηση κατηγοριοποίησης έργων και δραστηριοτήτων ως προς την ένταση των περιβαλλοντικών επιπτώσεών τους.
• Τέλος, απαιτείται η πλήρης λειτουργία του Ολοκληρωμένου Πληροφοριακού Συστήματος Διαχείρισης Αδειοδότησης και Ελέγχων.

Σε ό,τι αφορά στις επενδύσεις και στην εξωστρέφεια, τι πρέπει να γίνει για να ενισχυθούν περαιτέρω;
Χρειάζεται ουσιαστική και θεσμική συνεργασία κράτους – παραγωγής, με δημιουργία κατάλληλων δομών, είτε με ξεχωριστό υπουργείο Βιομηχανίας, με ενισχυμένες αρμοδιότητες, είτε με διυπουργικό συμβούλιο για συντονισμό και αξιολόγηση των μέτρων πολιτικής στην ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας.
Μόνο με θεσμοθετημένα και ζωντανά κανάλια επικοινωνίας χτίζεται ένα επιχειρηματικό περιβάλλον που οδηγεί σε επενδύσεις, σε συστημική αναβάθμιση της οικονομίας και σε ισχυρή και διατηρήσιμη ανάπτυξη, με θετικότατα αποτελέσματα στην κοινωνία.
Όσο για την Παιδεία, είναι αδιανόητο να μην υπάρχει σήμερα θεσμοθετημένη διασύνδεση Παιδείας και παραγωγής.

Θεωρείτε ότι μπορεί να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον για την επαναπροσέλκυση ξένων βιομηχανιών;
Ασφαλώς μπορεί, εφόσον αντιμετωπισθούν οι χρόνιες παθογένειες και τα εμπόδια. Η Ελλάδα διαθέτει ανθρώπινο δυναμικό υψηλής εκπαίδευσης, έμφυτα ταλέντα, επιχειρηματική οξυδέρκεια και εξωστρέφεια. Έχει μοναδικούς φυσικούς πόρους και προνομιακή γεωγραφική θέση. Έχουμε όλες τις προϋποθέσεις για να μεταβούμε σε μια οικονομία που στηρίζεται στη δημιουργία, στην καινοτομία, στην πρωτοβουλία, στην παραγωγή. Αυτό είναι και το κοινό όραμα των 55 και πλέον μελών της Ελληνικής Παραγωγής, που δημιουργήθηκε τον Απρίλιο του 2017 με στόχο τη μετάβαση από την Ελλάδα που δανείζεται, καταναλώνει και εισάγει, στην Ελλάδα που δημιουργεί, καινοτομεί, παράγει και εξάγει. ●

Το άρθρο σε PDF: